Siang tadi telah ke pusara arwah atuk dan nenek saya. Macam biasalah...bersihkan kubur mereka then sedekahkan Surah Yaasin. Walaupun badan saya seram sejuk....bukan mak takut ye nolks..tapi sebab demam..mata pun separa boleh terbuka tadi sebab baru lepas telan ubat...tapi saya gagahkan juga...Ye la....rasanya terlalu singkat masa yang saya telah luangkan untuk nenek saya. Apatah lagi datuk saya yang telah pergi masa saya belum lahir pun...Tahun 1959. Apa salahnya meluangkan masa sejam dua untuk my grandparents? esok lusa bila saya dah mati, saya pun nak juga anak dan cucu-cicit datang menjenguk saya....
Salah satu benda yang merisaukan saya is ade ke tempat untuk saya nanti? Bukannye ape...Kawasan perkuburan kat Merlimau tu macam dah penuh sangat. Even cousin saya pun ditanam atas pusara arwah bapa saudara saya. Kemudian saya terfikir. And I asked my parents kat mana jenazah saya akan dikebumikan kalau saya mati nanti? Ada ke tanah wakaf untuk saya buat "rumah" saya yang abadi? Saya dah la jarang-jarang sekali ke masjid. Ya Allah..Kenapa selama ni ku tak sedar?
 |
| Picture courtesy from Google. |
Insaf sejenak...Bila fikir balik...Ya Allah...banyaknya dosa ku yang masih belum terampun.
2 babbles:
suke bc entri ni..even ringkas tp padat dengan nasihat & merenung semula apa yg kite da wat..
thanks...kadang-kadang kite mmg selalu alpa dgn ape yg kite dah buat..
Post a Comment